مرده گانشان را نیز بردار خواهند زد ( اندر باب گورستان امام زاده طاهر )

اول از هرچیز باید بگویم که خوشبختانه یا متاسفانه هنوز زنده ام و اینروز ها بیشتر وقتم را سرف فرند فید میکنم و یکی از دلایل عقب افتادن به روز شدن همین بود البته دلایل دیگری هم دارد مثل بحران خلاقیت یا کم بود موضوع برای پست ولی کماکان با شما خواهم بود و و نوشتن را ادامه خواهم داد و اتفاقا در این روزهایی که نبودم موضوعات زیادی برای پست نوشتن یافت کردم پس با شما خواهم ماند .

امروز سخنم از گور است و گورستان البته باید بگویم اصلا انسان مرده پرستی نیستم و از زیارت اهل گور بیزار و همینطور از مقبره سازی هم متنفر اما گورستانی که من از آن سخن میگویم بسیار متفاوت است. گورستانی که کودکان در کنارش بازی میکنند و مردمان برای رفع خستگی به آنجا میایند و تفرج پیشه میکنند . گورستانی که بسیار پر شور و زنده بود و عجیب نیز هم چراکه در آن وقت شب که ما به آنجا بودیم اصلا ترسناک نبود و همه ی مردمان به راحتی کنار گورستان شب را صبح میکردند درون چادر هایشان . نام گورستان را نمیدانم ولی بی شک تمام کسانی که به اهل قلم آشنایند یک بار به آنجا رفته اند گورستانی که درش استخوان های مردان فرهنگ نشینی چون شاملو و احمد محمود و گلشیری و غیره دفن شده تا شاید یادگاری باشد برای ما که به بهانه ی حضور استخوان های شان به یادشان نیز بیفتیم . اما داستان ما اینجا تامل پذیر تر میشود . زمانی که میبینیم سنگ مزار شاملو بعد از بار چهارم شکستن عوض شده و امروز همان سنگ تقدیمه گورستان رویش است و فاجعه زمانی اتفاق افتاد که به گور گلشیری رسیدیم نمیدانم خودش بود یا نه ولی دوستی میگفت خودش بود دلیل ندانستنم ساده بود سنگ را طوری نابود کرده بودند که نامی بر رویش باقی نبود و نشانی نداشت تا بیابیمش و احتمالا به اسید و سنگ به جانش افتاده بودند . برای لحظه ای به یاد زنده بودنش افتادم زمانی که خانه های اجاره ای را یکی بعد از دیگری پشت سر میگذاشت و روز به روز بی نوا تر میشد زمانی که همسایگانش با نام فامیل همسرش صدایش میکردن و گم بود در دل شهر بی در و پیکر . امروز کسانی به سنگ گورش رحم نمیکنند چرا که در راه هدفش بود و پایین نیامد و مرد و با اینکه در زنجیره ی کشتار های دولتی در لیست بود ولی به مرگ طبیعی مرد . مرگ طبیعی واژه ای غریبه است برای نوع مرگ نویسنده آنجا که قلم از دستش بنشیند مرده حال طبیعی بودنش چیست ندانم . به یاد دارم که گفته بودم مرده پرست نیستم پس زنده بودنش را خوشحالم چون جاری بود و هیچ سنگی و اسیدی یادش را در ذهن ما نمیساید همانطور که شاملو را بعد از چهارمین بار شکسته شدن سنگ مزارش دوست میدارم و کتابها و اشعار و ترجمه هایش هماره در کتاب فروشی ها پر فروش است و هیچ تهاجمی از یادش نمیکاهد . به راستی اینان دل به دریا افکن ناند که زندگیه سخت را به جان میخرند و پس از مرگ شکسته شدن سنگ روی گورشان اما نیک میدانم سالهایی خواهد آمد که آن گورستان با آن فضای نا متعارف جایگاه دوستاران فرهنگ خواهد شد و به مانند آن گورستان در پاریس که امروزه به محل تفریح هنرمندان بدل شده تبدیل میشود . گورستانی در کرج که هنرمندان واهل قلمانی در خود دفن دارد . بی شک شب عجیبی بود وگورستانی عجیب تر .

زیر نوشت : این دستان در شبی که از سفر باز میامید برای ما اتفاق افتاد و چه خوش بود لحظاتی که در تاریکی گورستان به دنبال گور شاملو بودیم لحظاتی که باید ترسناک میبود ولی نبود .

زیرنوشت : پست بعدی در مورد داستان سفرم به تبریز است البته شاید یکی از بخش های سفرم .

زیر نوشت :  یکی دیگر از دلایل کم نوشتنم هم کار زیاد این روز هاست چون معمولا اواخر تابستان مشغله ی کاری بنده بالا میرود .

زیرنوشت : از تمامیه دوستانی که اینروز ها در مسنجر و کامنت باکس و کلیه ی وسایل ارتباطی به گفتن به روز کن مرا تشویق میکردند ممنونم این پست که بسیار دوستش دارم تقدیمشان باد .

زیرنوشت : یک دوست قدیمی به ما دوباره پیوست . و من با اون خوام نوشت در وبلاگش بدین معنا که اینجا(http://kerm65.wordpress.com/) هم مینویسم .

زیرنوشت ها شاید اضافه شود .